SEARCH
You are in browse mode. You must login to use MEMORY

   Log in to start

Prawo Handlowe - do zewnętrznych form finansowania


🇵🇱
In Polish
Created:


Public
Created by:
Paulina W


0 / 5  (0 ratings)



» To start learning, click login

1 / 25

[Front]


Definicja prawa handlowego
[Back]


Przez prawo handlowe należy rozumieć zespół norm prawa prywatnego regulujący organizacje przedsiębiorców oraz dokonywane miedzy nimi 2/1 stronnie czynności handlowe. Podmiotem prawa handlowego jest przedsiębiorca, zaś przedmiotem czynności handlowe.

Practice Known Questions

Stay up to date with your due questions

Complete 5 questions to enable practice

Exams

Exam: Test your skills

Test your skills in exam mode

Learn New Questions

Dynamic Modes

SmartIntelligent mix of all modes
CustomUse settings to weight dynamic modes

Manual Mode [BETA]

The course owner has not enabled manual mode
Specific modes

Learn with flashcards
multiple choiceMultiple choice mode
SpeakingAnswer with voice
TypingTyping only mode

Prawo Handlowe - do zewnętrznych form finansowania - Leaderboard

1 user has completed this course

No users have played this course yet, be the first


Prawo Handlowe - do zewnętrznych form finansowania - Details

Levels:

Questions:

48 questions
🇵🇱🇵🇱
Definicja prawa handlowego
Przez prawo handlowe należy rozumieć zespół norm prawa prywatnego regulujący organizacje przedsiębiorców oraz dokonywane miedzy nimi 2/1 stronnie czynności handlowe. Podmiotem prawa handlowego jest przedsiębiorca, zaś przedmiotem czynności handlowe.
Źródła prawa handlowego - krajowe
Źródłem prawa handlowego są przede wszystkim przepisy prawa stanowionego, regulacje umowne tworzone przez strony, odpowiednie postanowienia umów międzynarodowych. Nie bez znaczenia dla prawa handlowego są też zwyczaje, orzecznictwo i wypowiedzi doktryny, jednak nie można ich zaliczyć do źródeł prawa.
Źródła europejskiego prawa handlowego.
Z punktu widzenia członkostwa polski w UE coraz większe znaczenie będą mieć przepisy prawa UE. Możemy wyróżnić prawo pierwotne tj. umowne prawo międzynarodowe, które dało początek stosunkom wspólnotowym [traktaty założycielskie, ich uzupełnienia i modyfikacje] i prawo wtórne w ramach którego możemy wyróżnić rozporządzenia, dyrektywy i inne formy.
Rozporządzenia
Rozporządzenia - obowiązują bezpośrednio, stanowiąc automatycznie element ustawodawstwa (wewnętrznego) poszczególnych państw członkowskich. Jest to instrument ujednolicenia, a nie tylko harmonizacji prawa. Normy rozporządzenia mają pierwszeństwo przed ustawami krajowymi państw członkowskich. Wyróżnia je generalno-abstrakcyjny charakter norm. Rozporządzenia stanowią prawo jednolite dla krajów członkowskich.
Dyrektywy
Dyrektywy - dyrektywy wydawane są na podstawie TWE (Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską), adresowane są do państw członkowskich UE i podlegają implementacji do wewnętrznego porządku prawnego poszczególnych państw. Są podstawowym legislacyjnym instrumentem służącym harmonizacji, nie zaś ujednolicania prawa spółek. Dyrektywy są wydawane przez kompetentne organy Unii Europejskiej we wszystkich dziedzinach objętych legislacją wspólnot.
Decyzje
Decyzje - konkretne, indywidualne regulacje dla jednostkowych przypadków i obowiązują podmioty do których są adresowane (nie są normami generalno-abstrakcyjnymi). Obowiązują bezpośrednio i mogą swoim adresatom przyznawać prawa i obowiązki.
Zalecenia
- zalecenia (rekomendacje) i opinie wydawane przez Komisję Europejską, Parlament Europejski, Radę Europejską, ich celem podstawowym jest przedstawienie stanowiska
Tzw. dokumenty konsultacyjne (green papers) -
Zawierają kompleksową analizę obowiązującego stanu prawnego i propozycję zmian.
Komunikaty Komisji
– maja podobny zakres jak green papers, ale mniejszy rozmiar i zakres
Orzeczniztwo tsue
Źródłem europejskiego prawa handlowego jest również orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, a więc prawo precedensowe. Wypracowane przez TSUE zasady ogólne pozwalają na uzupełnienie luk i stosowanie często zbyt ogólnych unormowań zgodnie z celem realizowanym przez UE.
Definicja prawo przedsiębiorców -przedsiębiorca
Prawo przedsiębiorców - osoba fizyczna, osoba prawa i jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawna wykonująca działalność gospodarczą. Działalnością gospodarcza wg. tej samej ustawy jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu w sposób ciągły. Przedsiębiorcami zgodnie z ta ustawa są też wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.
Definicja przedsiębiorcy - Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym
Ustawa o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym (najszersza) - osoba fizyczna, osoba prawa i jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej prowadząca działalność gospodarczą lub zawodową, nawet jeśli ta działalność nie ma charakteru zorganizowanego i ciągłego, a także osoby działające w ich imieniu lub na ich rzecz.
Pojęcie przedsiębiorstwa w znaczeniu podmiotowym
W znaczeniu podmiotowym przedsiębiorstwo występuje jako podmiot stosunków prawnych, czyli podmiot praw i obowiązków w zakresie prawa cywilnego – np. przedsiębiorca, przedsiębiorstwo państwowe. Można przyjąć, że obecnie rozumienie tego terminu jest synonimem pojęcia przedsiębiorca.
Pojęcie przedsiębiorstwa w znaczeniu funkcjonalnym
W znaczeniu funkcjonalnym to stałe prowadzenie działalności gospodarczej w celach zarobkowych. Obecnie w związku ze zmianami treści art. 551 kc wydaje się, że często funkcjonalne pojęcie zastąpione jest używaniem pojęcia przedsiębiorstwa w znaczeniu przedmiotowym. Można w tym kontekście mówić też o znaczeniu przedmiotowo-funkcjonalnym.
Pojęcie przedsiębiorstwa w znaczeniu przedmiotowym
W znaczeniu przedmiotowym zgodnie z art. 55 1 kc jest to zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Ustawa podaje przykładowe wyliczenie. W skład przedsiębiorstwa wchodzą głównie prawa. prawa na dobrach niematerialnych, prawa na dobrach materialnych,prawa obligacyjne,prawa wynikające z decyzji administracyjnych,dobra osobiste, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Mikro przwdsiębiorca
Mikro-przedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki: a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro;
Mały przedsiębiorca
Mały przedsiębiorca – przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki: a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 10 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro – i który nie jest mikro-przedsiębiorcą;
Średni przedsiębiorca
Średni przedsiębiorca – przedsiębiorcę, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki: a) zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz b) osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro, lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro – i który nie jest mikroprzedsiębiorcą ani małym przedsiębiorcą;
Zbycie przedsiębiorstwa
Zbycie przedsiębiorstwa ma ścisły związek z przedmiotowym znaczeniem przedsiębiorstwa,zgodnie z art. 751 kc przedsiębiorstwo może być zbyte, wydzierżawione albo może być na nim ustanowione prawo użytkowania.,czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych., czynność zbycia jest czynnością prawną o charakterze rozporządzającym (jej skutkiem jest przejście na nabywcę uprawnień niezbędnych do prowadzenia przedsiębiorstwa), konsensualnym, wzajemnym, kauzalnym.nabycie ma charakter uno actu,zbycie przedsiębiorstwa wymaga formy pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi (chyba, że w skład przedsiębiorstwa wchodzi nieruchomość - wtedy akt notarialny).pojęcie przedsiębiorstwa obejmuje tylko aktywa, zobowiązania obciążające te aktywa mogą przejść na nabywcę tylko za zgodą wierzyciela.
Definicja konsumenta
Art. 221 kc - Za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Cechą przyjętych rozwiązań jest istnienie stosunku bezpośredniości czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej lub zawodowej. Bezpośredniość wiązać się musi z czynnościami skierowanymi na prowadzenie działalności zarobkowej - wystąpienie zysku. Nie będzie to np. zakup mebli do kancelarii (pośrednio tutaj).
Wewnętrzne formy zorganizowania przedsiębiorstwa
Przedsiębiorcy mogą opierać swoje funkcjonowanie na różnej wewnętrznej strukturze organizacyjnej. Najczęściej wskazywaną formą organizacji przedsiębiorców jest zakład. Poza zakładem możemy wyróżnić oddziały (filie) i przedstawicielstwa.
Zakład
Wewnętrzna jednostka organizacyjna przedsiębiorcy, która stanowić może samodzielną strukturę gospodarczą, organizacyjną, personalną, majątkową.- nie występuje natomiast element całości prawnej, gdyż zakład pod względem prawnym jest zawsze częścią struktury przedsiębiorcy. zakład nie musi realizować całości procesów gospodarczych przedsiębiorcy, wręcz można przyjąć, że bardzo często podział na zakłady wiąże się z częścią realizacji procesów gospodarczych.- zakład musi stanowić wyodrębnioną wewnętrznie i organizacyjnie strukturę. Podstawa wyodrębnienia zakładu powinna być dokonana w wewnętrznych aktach normatywnych przedsiębiorców.Odrębność zakładu może wiązać się z systemem zarządzania i reprezentowania przedsiębiorcy w stosunku do zakładu. Najczęściej ma to formę przyznanych kompetencji w zakresie zarządzania, a więc upoważnienia do działania menadżerskiego. W przypadku zaś reprezentacji, a więc umocowania do dokonywania czynności prawnych udzielane są pełnomocnictwo ogólne lub prokura. Aby w pełni realizować funkcję odrębności organizacyjnej przez wydzielenie wewnętrznego zarządzania i reprezentacji potrzeba łącznego upoważnienia do działania i umocowania do działania.
Oddział przedsiębiorcy:
Cechą charakterystyczną oddziału jest jego wyodrębnienie lokalizacyjne. - oddziałem jest wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub poza głównym miejscem wykonywania działalności [taki zakład ale poza siedzibą]
Przedstawicielstwo:
Występuje wtedy gdy inna struktura organizacyjna ma w stosunku do przedsiębiorcy pozycję zewnętrzną, choć realizuje jego zadania. - dochodzi wówczas do zawarcia umowy o przedstawicielstwo prawne i faktyczne, co prowadzi do tego, że przedstawiciel [1/wieloosobowy] który może być zorganizowany w formie wyodrębnionego przedsiębiorcy, dokonuje czynności prawnych i faktycznych jako odrębny podmiot, ale działa bezpośrednio w sferze reprezentowanego [na cudzy rachunek, w cudzym imieniu]
Powiernictwo
Forma realizacji zadań przedsiębiorcy poprzez dokonywanie czynności we własnym imieniu ale na cudzy rachunek
Zewnętrzne formy zorganizowania przedsiębiorców.
Do najważniejszych zewnętrznych form zorganizowania przedsiębiorców możemy zaliczyć holding i koncern. Ponadto można wyróżnić kartele i trusty.
Holding
Typ koncentracji kapitałowej będący powiązaniem pionowym, polegającym na tym że jeden przedsiębiorca posiada akcje lub udziały w innym przedsiębiorcy w celu zapewnienia kontroli w spółkach podległych.
Jak tworzone są holdingi?
Holdingi tworzone są poprzez: 1) podział przedsiębiorców, 2) łączenie przedsiębiorców 3) przekształcenie przedsiębiorców i ich podział
Struktura holdingowa
W strukturze holdingowej wyróżniamy podmiot dominujący, który w przypadku holdingu spółek określany jest mianem spółki matki i podmiot zależny, określany mianem spółki córki. Przedsiębiorcą dominującym, jest podmiot, który posiada kontrolę nad innym przedsiębiorcą. Oznacza to wszelkie formy bezpośrednie lub pośredniego uzyskania przez przedsiębiorcę uprawnień, które osobno albo łącznie, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności prawnych lub faktycznych, umożliwiają wywieranie decydującego wpływu na innego przedsiębiorcę lub przedsiębiorców.Zgodnie z kodeksem handlowym stosunek powiązania nastąpi wówczas gdy w spółce kapitałowej, inna spółka handlowa lub spółdzielnia dysponuje bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 20% głosów za zgromadzeniu wspólników albo na walnym zgromadzeniu także jako zastawnik lub użytkownik, albo na podstawie porozumień z innymi osobami lub która posiada bezpośrednio co najmniej 20% udziałów albo akcji w innej spółce kapitałowej,
Holding oparty na powiązaniach personalnych
Ma charakter unii personalnej, objawiającej się tym , że te same osoby pełnią funkcje członków zarządu w podmiotach zależnych.
Holding majątkowy
Powstaje, gdy źródłem dominacji lub zależności jest majątek jednego z podmiotów oddany drugiemu do korzystania na podstawie umów prawa cywilnego.
Koncern
Polega na faktycznym gospodarczym uzależnieniu pewnej grupy przedsiębiorców od innego przedsiębiorcy z zachowaniem formalnoprawnej samodzielności zależnych przedsiębiorców. Są to więc dwa przedsiębiorstwa [lub więcej] które pozostają pod wspólnym kierownictwem. Koncern może być umowny – zorganizowany w formie spółki z o.o. lub akcyjnej i faktyczny – czyli mieć postać faktycznego układu organizacyjnego, w którym określona osoba sprawuje kontrolę faktyczna i prawną nad zachowaniem podmiotów struktury koncernowej.
Kartel
Porozumienie prawnie samodzielnych przedsiębiorców co do ich uzgodnionego działania na rynku, co prowadzi do gospodarczego ograniczenia samodzielności. Kartele służą często tworzeniu praktyk monopolistycznych i ograniczaniu konkurencji. Kartele zawiązywane są najczęściej w drodze nieformalnej, chociaż mogą mieć też postać umowy.
Typy karteli
1) cenowe (w sposób bezpośredni/pośredni ustala się ceny/zasady ich kształtowania w stosunkach z osobami trzecimi) 2) podziałowe (podział rynku następuje według kryteriów terytorialnych, asortymentowych, podmiotowych) 3) kontyngentowe (ustalenia ograniczeń co do wielkości produkcji, sprzedaży, skupu towarów).
Syndykat
Syndykat – szczególna odmiana kartelu, w którym przedsiębiorcy w drodze porozumienia tworzą wspólną organizację np. wspólne biuro sprzedaży
Trust
Rodzaj koncentracji gospodarczej, w której zgrupowane przedsiębiorstwa tracą swoją gospodarczą i prawną samodzielność. Powstają najczęściej w drodze wykupywania akcji przez przedsiębiorstwo. Następuje zmiana właściciela i powstaje nowy przedsiębiorca zamiast istniejącego.
Ventures capital
- nazywane są kapitałami ryzyka, które cechuje ponadprzeciętne ryzyko i ponadprzeciętny zysk.kapitał wnoszony jest na długi okres, zwykle od 5 do 10 lat.kapitałodawca na dłuższy okres rezygnuje z bieżących zysków, aby w odpowiednim momencie znacząco zrekompensować utracone zyski w fazie początkowej i osiągnąć duży zysk.kapitał wnoszony jest przez inwestorów zewnętrznych do małych i średnich przedsiębiorstw, które dysponują innowacyjnym produktem, metodą lub usługą, które jeszcze nie zostały zweryfikowane przez rynek, czyli stwarzają wysokie ryzyko niepowodzenia inwestycji, ale jednocześnie w przypadku sukcesu przedsięwzięcia wspomaganego w zarządzaniu przez inwestorów zapewniają znaczący przyrost wartości zainwestowanego kapitału, który jest realizowany przez zbycie udziałów. inwestorami mogą być inwestorzy prywatni, duże przedsiębiorstwa, fundusze emerytalne,towarzystwa ubezpieczeniowe, banki, fundacje itp.
Fundusze Kapitałowe
Zgodnie z ustawą o krajowym funduszu kapitałowym są to osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, której wyłącznym przedmiotem działalności jest dokonywanie inwestycji. Forma prawna funduszy kapitałowych: spółka akcyjna i z o.o., ponieważ fundusze kapitałowe mogą mieć formę funduszy zamkniętych, tj. z określoną liczba udziałów i określoną w sposób formalny wielkością kapitału. Obecnie te kryteria spełniają tylko spółki kapitałowe.
Cechy funduszy kapitałowych
- wnoszenie kapitału w formie wkładów, wnoszenie wkładów do już istniejących podmiotów (wyjątkowo tylko start-up), - ograniczona możliwość wpływu na proces zarządzania przez fundusz kapitałowy poprzez udział w organach zarządzających, - nadzór i kontrola nad podmiotem, w który zainwestowano środki majątkowe: albo w formie udziału w organach nadzorczych i kontrolnych albo poprzez realizację prawa indywidualnej kontroli [spółka z o.o., komandytowa],zastrzeżenie w chwili inwestowania środków okresu trwania wspólnego przedsięwzięcia, jak również sposobu wycofania zaangażowanego kapitału,przyjęcie zasady, że w początkowym okresie fundusz kapitałowy nie czerpie dochodów z działalności podmiotu, w który zainwestowano środki.
Sposoby inwestowania:
Nie nadaje się do inwestowania bezpośredniego przez fundusz kapitałowy jednoosobowe prowadzenie działalności gospodarczej, w spółkę komandytową może inwestować, ale musiałby uzyskać status komandytariusza., w spółce komandytowo-akcyjnej musiałby stać się akcjonariuszem., w spółce z o.o. i akcyjnej inwestowanie może mieć postać podwyższenia kapitału zakładowego, w którą jest inwestowany kapitał lub obowiązku wniesienia dopłat lub pożyczki przez spółkę inwestującą będącą już wspólnikiem., zakończenie inwestycji, powinno być ustalone w momencie zawiązywana wspólnego przedsięwzięcia, najczęstszymi sposobami zakończenia inwestowania przez fundusz kapitałowy może być zbycie udziałów/akcji w spółce z o.o./akcyjnej dotychczasowym wspólnikom; obniżenie kapitału zakładowego w spółce z o.o./akcyjnej; umorzeniu udziałów/akcji w spółce z o.o./akcyjnej, wycofaniu wkładów ze spółki komandytowej.
Ventures capital a fundusze kapitałowe – różnice i podobieństwa
Oba z tych funduszy są pośrednikami w finansowaniu udziałowym, działającym z wykorzystaniem środków pozyskanych od kapitałodawców i dostarczają własny kapitał małym i średnim przedsiębiorcom. fundusze venture capital są kierowane do przedsiębiorców we wczesnej fazie rozwoju, fundusze kapitałowe do takich które mają już ustaloną pozycję na rynku, więc cechuje je mniejsze ryzyko,w przypadku funduszy kapitałowych przeciętny poziom inwestycji na początku jest większy niż w ventures capital, ponieważ innowacyjne przedsiębiorstwa we wczesnej fazie rozwoju potrzebują mniej środków, w funduszach kapitałowych czas trwania inwestycji jest z góry określony i zwykle nie przekracza 5/6 lat, w ventures capital nie musi on być z góry określony i trwa dłużej (do 10 lat), wycofanie ma miejsce po osiągnięciu sukcesu na rynku. ,- zwykle w funduszach kapitałowych nie dochodzi do współudziału w zarządzaniu [tylko nadzór], a w ventures capital tak, wycofanie kapitału wniesionego przez fundusze kapitałowe odbywa się przede wszystkim na rzecz dotychczasowych wspólników, w ventures capital na rzecz innych inwestorów, poprzez giełdę lub bezpośrednio
Business Angels
Anioł biznesu – doświadczony, aktywny lub były przedsiębiorca, akceptujący ryzyko gospodarcze, posiadający odpowiedni kapitał inwestycyjny oraz wiedzę dotyczącą danego sektora lub branży, jak również kontakty z innymi aktywnymi przedsiębiorcami i instytucjami finansowymi., pierwsze sformalizowane grupy inwestorów powstały w USA, krajach Europy na początku lat 90. Obecnie w krajach UE działa ponad 300 sieci Business Angels.,anioł biznesu inwestuje swój kapitał najczęściej w projekty komercyjnego wdrożenia badań naukowych oraz tworzone lub działające przedsiębiorstwa innowacyjne we wczesnych fazach rozwoju.,dokonując inwestycji wiąże się ze spółką na okres kilku 3-4 lat oczekując odpowiednio wysokiej stopy zwrotu [50%]. - średnia wartość inwestycji to 50 000 – 1 000 000 zł. - inwestorzy tego typu zazwyczaj osobiście angażują się w zarządzanie przedsiębiorstwem, zapewniając w ten sposób spółce na bardzo wczesnym etapie rozwoju nie tyko środki finansowe lecz również wiedzę, doświadczenie, kontakty rynkowe, ułatwiając jej wejście na rynek.
Fundusze poręczeniowe
- fundusze poręczeniowe są jednym z instrumentów wspierania małych i średnich przedsiębiorców,mogą mieć wymiar ogólnokrajowy, regionalny czy lokalny ,istotą funduszy poręczeniowych jest poręczanie kredytów dla tych przedsiębiorców, którzy nie mają wystarczającego zabezpieczenia dla zaciąganych w bankach kredytów. W celu umożliwienia udzielenia kredytów również tym, którzy z punktu widzenia banku nie mają odpowiedniego zabezpieczenia, banki zawierają umowy z funduszami poręczeniowymi. dochodzi do podziału ryzyka pomiędzy bank a fundusz poręczeniowy, gdzie udział w ryzyku banku wynosi średnio od 20 do 40%., fundusze poręczeniowe nie działają w oparciu o reguły stricte komercyjne, gdyż są instrumentem wspierającym rozwój przedsiębiorców, ale dla utrzymania odpowiedniego poziomu samowystarczalności pobierają prowizję od kredytobiorcy
Na jakich instrumentach opierają się fundusze poręczeniowe?
Opierają się na różnych instrumentach prawnych będących podstawą stosunków między funduszem a bankami – co do zasady używane są dwie umowy – umowa poręczenia oraz umowa gwarancji bankowej. Pierwsza z nich jest umową nazwaną, regulowaną w kodeksie cywilnym, druga zaś regulowana jest w ustawie prawo bankowe. Generalnie chodzi o to, że gwarant czyli fundusz zobowiązuje się wobec beneficjenta gwarancji czyli banku,do zapłaty określonej sumy na wypadek gdyby dłużnik, czyli kredytobiorca nie wykonał zobowiązania. Możliwe jest również użycie akredytywy bankowej , która stanowi samodzielne, pisemne zobowiązanie banku importera wobec eksportera dozapłaty określonej kwoty za dokumenty złożone w ramach akredytywy, zgodnie z warunkami, w trybie i czasie w niej określonych. Akredytywa stanowi instrument finansowo-prawny rozliczeń handlowych w obrocie międzynarodowym. Jeżeli fundusze poręczeniowe działają w oparciu o umowy zewnętrzne np. banku zagranicznego, udzielona jest akredytywa.
Fundusze poręczeń wzajemnych
Występują tu trzy strony: bank kredytujący, poręczyciel, kredytobiorca. Najczęstsze formy tego typu funduszy: spółka akcyjna, z o.o., fundacja, spółdzielnia, stowarzyszenie. Uczestnikami funduszu poręczeń wzajemnych są beneficjenci funduszu, a wiec najczęściej małe i średnie przedsiębiorstwa. Z chwilą nabycia części akcji/udziałów, wpłaty na kapitał fundacyjny itd. stają się uczestnikami funduszu, co gwarantuje im charakter beneficjenta w procesie otrzymywania poręczeń oraz uczestnictwo w procesie zarządzania instytucją gwarancyjną. Warunkiem otrzymania poręczenia jest jednak obowiązkowe uczestnictwo w funduszu [posiadanie udziałów, status fundatora].
Fundusze pożyczkowe
Fundusze pożyczkowe działają w formie spółek akcyjnych, z o.o. lub fundacji w oparciu o fundusze własne lub zewnętrzne.fundusze pożyczkowe tworzone są często w oparciu o kapitał zewnętrzny lub własny, wymagający wzmocnienia finansowego. W ostatnich latach źródłem wsparcia są fundusze strukturalne UE.- ich podstawowym celem jest umożliwienie małym i średnim przedsiębiorcom dostępu do kapitałuniemającego formy inwestycji kapitałowej lecz pożyczki. Tak więc kluczowym i podstawowyminstrumentem prawnym jest tutaj umowa pożyczki. Zgodnie z art. 720 § 1 kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność określoną ilość pieniędzy alborzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić taką samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.skala aktywności funduszy pożyczkowych jest obecnie poważna, ponieważ są one dofinansowywane z funduszy strukturalnych UE. - fundusze pożyczkowe stają się istotnym poza bankowym uzupełnieniem finansowania kredytów bankowych.
Bezzwrotne dotacje
Przedsiębiorca który zamierza ubiegać się o bezzwrotną dotację musi przede wszystkim posiadać zdolność do uzyskania wsparcia – jest to zdolność podmiotu prawa do bycie beneficjentem określonego programu pomocowego, ze względu na spełnienie określonych normatywnie kryteriów [tzw. zdolność podmiotowa] przedsiębiorca powinien też mieć tzw. zdolność funkcjonalną do uzyskania dotacji tj. zdolność określonego podmiotu do bycia beneficjentem określonego programu pomocowego, ze względu na uprzywilejowany normatywnie przez ustawodawcę rodzaj prowadzonej przez niego działalności.przedmiotem dotacji jest zaakceptowany przez ustawodawcę zakres działań, które mogą być podjęte z zamiarem odzyskania poniesionych w zamian za nie kosztów, stanowiących tzw. wydatki kwalifikowane gospodarczej lub kulturalnej. pomoc finansowa udzielona jest w formie bezzwrotnego wsparcia finansowego, przeznaczonego na pokrycie całości lub części wydatków kwalifikujących się do objęcia wsparciem - dotacja jest obliczona w odniesieniu do wartości całego projektu i stanowi określoną normatywnie część wartości całego projektu.umowa o dofinansowanie projektu określa prawa i obowiązki beneficjenta i instytucji związane z realizacją projektu, weryfikacją realizacji projektu i wypłatą dofinansowania.Wnioskodawca, którego wniosek o dofinansowanie został oceniony pozytywnie oraz uzyskał dostateczną do udzielenia wsparcia liczbę punktów otrzymuje jako beneficjent dofinansowania część lub całość poniesionych wydatków kwalifikowanych na zasadach oraz warunkach określonych w umowie o dofinansowanie projektu
Start up
Dwie definicje: 1) Nowopowstający przedsiębiorca, w większości przypadków prowadzący działalność gospodarczą w zakresie technologii, który aktywnie poszukuje nowych rynków 2) Organizacja o charakterze tymczasowym, która ze względu na swoją odmienność od dotychczas stosowanych w danej branży standardów poszukuje powtarzalnego i rentownego modelu biznesowego, możliwego do łatwego skalowania na rynki lokalne